- кӱдырташ
- Г. хӹды́рташ -ем1. греметь, загреметь, прогреметь (о громе). Пеш чот кӱдыртыш очень сильно прогремел.□ Волгенче волгалте, Кӱдырчӧ кӱдыртыш. О. Тыныш. Молния сверкнула, гром загремел. Кӱдырчӧ волгенче деч вара кӱдырта. Калыкмут. Гром гремит после молнии.2. греметь, загреметь, грохотать, громыхать; производить громкие звуки, напоминающие гром; говорить громким голосом. Орва кӱдырта телега грохочет.□ Муро йӱк талышна, Какшан ӱмбалне пуйто кӱдырта. Н. Лекайн. Песня усиливается, будто гремит над Кокшагой. Тошкалтышым тыве-шово кӱдыртен, икте почеш весе кӱзаш тӱҥальыч. А. Айзенворт. Грохоча по лестнице, начали подниматься один за другим.// Кӱдыртен колташ загреметь, прогреметь (о громе). Аня вашмутым пуэн ыш шукто: пеш чот кӱдырчӧ кӱдыртен колтыш. В. Косоротов. Аня не успела ответить: очень сильно загремел гром. Кӱдыртен шогаш греметь, грохотать (долго). Шола флангыште ик кече мучко сарланыме йӱк кӱдыртен шогыш. М. Шкетан. На левом фланге целый день гремел бой.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.